Column: Vader, de rijkste man op aarde

10 juni 2010

Asri-jongereVader, de rijkste man op aarde (speciaal voor de bijeenkomst Vaderschap)

Om vader te worden, heb je een vrouw nodig. Een echtgenote, een vriendin of een draagmoeder. Voor de zwangerschap heb je niet alleen een vrouw nodig, maar ook veel overtuigingskracht, want tegenwoordig is het niet vanzelfsprekend dat iedere vrouw een kind wil, en al helemaal niet voordat ze carrière heeft gemaakt. Dus op een dag heb je een vrouw gevonden. Vervolgens heb je haar ervan weten te overtuigen dat een kind toch echt een must-have is.

De vrouw raakt zwanger,  hopend dat ze zwanger is van jou en niet van een ander, begin je je voor te bereiden op het vaderschap.

In de eerste fase is alles leuk. Je vrouw heeft  eindelijk zin om voor zo’n ‘klein wezentje’ te zorgen, een gelukkig gezinnetje was jouw wens, en die wens dreigt nu in vervulling te gaan. Bij al jullie vrienden wordt er uitgebreid naar je vriendin en haar buik gevraagd, en terwijl zij vertroeteld wordt, kijk jij grijnzend toe.

Dan de middelste fase. Aangezien je vrouw zwanger is, krijgt ze stemmingswisselingen. Vanuit het niets wordt ze chagrijnig, prikkelbaar. En iedere keer dat jullie ruzie krijgen, roept ze dat het toch echt niet haar idee was om een kind te krijgen, en vraagt ze je op hysterische toon waarom mannen niet gewoon zwanger kunnen raken .

De eerste beproeving.

In de laatste fase krijgt je vrouw iets maniakaals over zich. Ze kan alleen nog maar opruimen. Op een dag gaat het te ver; ze zet je platenverzameling buiten op straat. ‘Zo.’ Zucht ze. ‘Opgeruimd staat netjes’.  De tweede beproeving.

Omdat ze zwanger is, en in de risicofase zit –het kind kan er ieder moment uitkomen-, besluit je niet te gaan schreeuwen, het kind was immers jouw idee. Je loopt rustig weg, je pakt je fiets, en je rijdt een paar rondjes door de stad. Als je ’s avonds terugkomt, zijn de ooit zo rijkelijk gevulde boekenkasten leeg. Op de plotseling zo schone bank (je kan ineens weer zien dat ie wit is), in de lege, schone kamer, zit je  vrouw  met een tevreden glimlach op haar gezicht. Ze is eindelijk rustig, en op dat moment, wil je niets liever dan dat ze rustig is, zelfs als je dat al je boeken en al je platen kost.

Later die avond, breken haar vliezen. Te veel opgeruimd. Hals over kop -net als in de film- springen jullie in een taxi. Je kijkt naar je rood aanlopende vrouw en je hoopt dat jullie op tijd het ziekenhuis halen. Iedere minuut duurt een uur.

De volgende dag, ben je vader. De grootste beproeving, maar dat weet je nog niet, je kind is immers nog niet veel meer dan een bolletje vlees met botjes, zonder karakter. Je vrouw daarentegen, heeft wel karakter, en dat laat ze merken ook. Ze is er namelijk achter gekomen, dat ze door de zwangerschap enorm is aangekomen. Terwijl zij de grofste taal uitslaat, sta jij daar met het bolletje vlees in je armen. Jouw vlees en bloed. En tussen het bliepen van de ziekenhuisapparaten, het schelden van je vrouw, en het praten van de zuster in, voel je je even de rijkste man op aarde.

geschreven door Asri-jongere

Zie foto’s bijeenkomst Vaderschap: klik hier

Geplaatst door in de categorie Sociale cohesie

Reageer