De ondergang van het Westen

Het is zó vorige eeuw om uit het rijke westen te komen. Alle landen met opkomende economieën lijken het van de daken te schreeuwen. China voorop, als de grote, nieuwe mondiale krijgsheer. Afrikaanse landen gaven het idee van een vrije markt en handel met Westerse landen al lang geleden op, dankzij alle maatregelen die de gegoede delen van de wereld namen vallen er een hele hoop potentiële handelsrelaties weg. Egoïsme is dodelijk.

China heeft zich officieel in het werelddeel Afrika gevestigd. Afrikaanse Landen als Soedan en Angola, die de westerse wereld reeds ten dode opschreven had, worden nu uit de problemen geholpen door ridder China. In de ogen van ‘de grote politici’, zelfbenoemde godfathers van de wereld, zie je grote jaloezie. Dus wordt China -uit wraak- chronisch beschuldigd van milieuvervuiling en het negeren van mensenrechten. Heerlijk hypocriet.

Ja, konden we maar voor altijd blijven wie we denken te zijn. China racet de dromers van de EU voorbij, op weg naar Afrika. Wij staan nu letterlijk en figuurlijk in de uitlaat van auto China. Wat documentairemaker Jan Leyers samen met de door hem ondervraagde mensen in zijn ‘Op weg naar het avondland’ concludeerde klopt precies. Het rijke Westen is aan het vervallen. Portugal zal binnenkort misschien wel financiële steun van China krijgen, of anders wel van Tanzania.

In Nederland komt het Senegalese leger evacueren als de dijken doorbreken en wij zijn de vluchtelingen van de toekomst. Voor mezelf vind ik het heel zielig dat de hele wereld ineens lijkt neer te kijken op de Westerse mens, maar aan de andere kant gun ik dat de (westerse) wereld van harte. Dat superioriteitsgevoel moet eens uit onze koppen getrokken worden, laat iemand het westen in godsnaam eens de les lezen. Stop de te grote macht van Amerika en schop maar eens lekker tegen Europa aan, tegen alle hypocriete oude krabben die jonge meisjes in hun bed hebben liggen, die vluchtelingen behandelen als ongedierte, die de VOC-mentaliteit de vervuilde hemel in prijzen, die steeds nationalistischer worden, om maar niet de vergankelijke trots te verliezen.

Alleen Barack Obama was geen oude krab, nam geen jonge meisjes mee naar bed, en behandelde vluchtelingen met meer respect dan alle Europese leiders bij elkaar (wat niet zo moeilijk is). Jammer dat Obama, de man in wie de hele wereld geloofde, de God(father) van Amerika een terroristische aanslag pleegde. Op een terrorist, maar toch. de Premier van een land dat een rechtsbeginsel heeft en waar mensen altijd ná een rechtzaak veroordeeld worden, had beter moeten weten.

Soms voel ik me echt een vrouw van een jaar of 70. Murw geslagen door het leven, verweerd, pessimistisch en wantrouwig. Tijdens de legendarische verkiezingen in de VS, was iedereen er van verzekerd dat dit schepsel, Barack Obama dé president van de eeuw zou worden (en dat bruin dé huidskleur van de eeuw was). Dat had hij inderdaad kunnen worden, mits hij al zijn gesuikerde beloftes was nagekomen. Nu, achteraf gezien gaat het slecht met Amerika’s ‘belofte’ van de eeuw. Guantanamo B is onveranderd kut gebleven, de economie blijft achteruit gaan, nog harder dan de populariteit van Obama.

Nu kan ik zeggen; ik wist het ik wist het ik wist het allang, en dat doe ik ook. Soms zijn mensen gewoon net iets te naïef. En juist, lieve mensen, juist daarom moeten de rollen een keer omgedraaid worden, als Senegal Berlusconi een keer streng toespreekt. Ja, ik kan niet wachten tot de ondergang van de Westerse Wereld daar is.

Follow

Reageer