Waarom kan ik niet meer zonder?

Belachelijk vond ik het, idioot. Nooit of te nimmer zou ik zo’n afstotelijk apparaat aanschaffen. Mensen raken eraan verslaafd en socialer word je er niet van. Dat riep ik drie jaar geleden nog, maar nu kan ik bijna niet meer zonder; mijn smartphone.

Waarom ik ondanks mijn afkeer toch een smartphone heb aangeschaft, vind ik nog een vrij legitieme reden. Toen ik mijn vwo-diploma eindelijk op zak had, wilde ik gaan reizen. Na een half jaartje gewerkt te hebben, had ik genoeg gespaard om de wijde wereld intrekken. Als ik dan ergens zou belanden, wilde ik wel contact onderhouden met het thuisfront. Elke keer een internetcafé opzoeken was inderdaad een optie, maar een smartphone in je zak waarmee je zo snel een berichtje kon sturen klonk wel heel aanlokkelijk. En ja, ook ik, de grote smartphonehater kon de verleiding niet weerstaan en kocht zo’n ding. De goedkoopste, dat dan weer wel.

Raar is dat eigenlijk, hoe snel je gewend raakt aan zaken die je eerder nooit hebt gemist. Drie jaar geleden vond ik het geen probleem dat ik geen Whatsapp had of onderweg mijn e-mail niet kon checken. Ik had er geen moeite mee als ik in de trein zat, geen leesvoer bij mij had, en dus maar wat voor mij uit staarde, of uit het raam, of naar die lelijke schoenen van de man voor mij. Nu voel ik mij zwaar ongemakkelijk als de accu van mijn mobiel leeg is en ik als enige niet naar mijn schermpje staar. Ik weet niet waar ik het zoeken moet.

Raar eigenlijk, dat als ik een paar uur mijn berichten niet check ik meteen al belletjes krijg van geflipte vrienden omdat ik maar niet reageer op hun berichten. Leef ik eigenlijk nog wel? En ik moet eerlijk zeggen dat als ik iemand een vraag stuur en binnen een uur geen antwoord krijg, ik ook wel aardig geïrriteerd kan raken.

Raar, hoeveel impact het gebruik van een smartphone op ons leven heeft. Uit onderzoek is gebleken dat de concentratie van kinderen en jongeren de laatste jaren zwaar is verslechterd. Oorzaak: het gebruik van smartphones, tablets, en meer apparaten van dat soort. We kunnen het niet laten tijdens het studeren toch naar onze telefoon te kijken als hij gemoedelijk naast onze laptop begint te trillen. Een niet te stoppen nieuwsgierigheid wint het van mijn aandacht op mijn schoolwerk.

En dat in drie jaar tijd. Hopelijk zeg ik over drie jaar; ‘Wat raar is dat eigenlijk, dat ik toen niet zonder kon’.

 Deze mensen konden nog wel zonder

Follow

Reageer