Social Media en de moderne depressie

Het slechte nieuws is dat het lang geleden is dat ik een column schreef. Mijn virituele afwezigheid werd veroorzaakt door een gronisch tekort aan tijd, energie en inspiratie. Al tijden denk ik erover me om te laten bouwen tot duracell konijn om de hele wereld aan te kunnen en om zes uur s’avonds net zo fit de roltrap op en af te rennen als om tien uur ‘s ochtends. In mijn geval zou ik dan ook om zes uur ‘s avonds een wervelende column kunnen schrijven, in plaats van zuchtend te wachten tot ik voor de televisie mag gaan hangen. Want dat heb ik de afgelopen tijd veel te veel gedaan. Bijna elke avond liet ik me entertainen door drakerige programma’s over mensen, professionals, wiens handen 24/7 jeuken om andere mensen (slachtoffers) zoveel mogelijk te veranderen. Spuitje botox, stofzuiger voor het vet, likje verf en een nieuwe garderobe. Heerlijk als je echt gesloopt bent, verschrikkelijk als je er wat langer over nadenkt dan de vermoeide mens in eerste instantie zou doen.

Het goede nieuws is dat we de Belgische tv hebben die, als het geen sport is, best interessante programma’s uitzendt. Ik zag de laatste aflevering van de serie Te Gek van Annick Ruyts, die uitzoekt waar in godsnaam al onze moderne depressies vandaan komen. Antidepressiva is voor (te) veel mensen de sleutel tot het betere leven, een psycholoog is in onze levens bijna net zo structureel aanwezig als een huisarts.
Ik snap er niks van. We hebben meer dan ooit tevoren; we hebben alles. Niet alleen geld, zelfs een crisis! Niet alleen een huis, maar ook gadgets (en een hypotheek!) niet alleen vrienden van vlees en bloed, maar ook virituele buddies. We kunnen ons leven volstoppen met duizend spannende activiteiten, reizen, banen, vrienden, liefde. En toch zijn we ongelukkig.

Annick, net zo verbaasd als ik, sprak met psychiaters, psychologen, en “gekken”, de mensen die het “moderne” label ‘geestesziek’ kregen en opgenomen werden.
HEt belagrijkste antwoord op de vraag waarom wij zo ongelukkig zijn was, om met de deur in huis te vallen, dat moderne mensen té bereikbaar zijn.

Niet ons vele werken was de boosdoener, maar de social media. Mon dieu! roept iedereen uit. De duizend-en-één virituele vrienden, bereikbaar via de honderd-en-één fijne gadgets worden ons fataal. Door 24/7 te pingen, te bellen, te sms-en, te mailen, te chatten en te facebooken, maken we onszelf depressief tot gek.

Wanneer jij je mail checkt, of je pingbericht leest, denk dan hieraan terug. Checken van inboxen wordt een halve dwangneurose en we denken misschien dat de sky the limit is als het gaat om contact houden, viritueel conversern en netwerken, maar ondertussen stellen we veel te hoge eisen aan onszelf. Je kán simpelweg niet de hele dag nuttige dingen zeggen, een dag is te kort om veel nieuws te brengen.

Bovendien is het virituele leven veel eenzamer dan men denkt; we zijn allemaal alleen.
We zitten alleen voor de computer, we zitten alleen aan onze blackberry. Het lijkt misschien ouderwets of conservatief om je af te vragen waar de echte gesprekken gebleven zijn, maar wanneer ik door een café loop en drie mensen -vermoedelijk vrienden-, die allemaal druk met hun apperatuur (smartphones) in de weer zijn in stilte aan een tafel zie zitten vind ik dat ik die vraag best mag stellen.

Besef dat het X-aantal uren dat we met onze gadgets slijten ook in een X-aantal uren real life feesten, genieten en écht lachen (i.p.v. ‘haha’ schrijven) omgezet kan worden. Annick en haar onderzoek hebben een belangrijke vraag beantwoord, en ik hoop dat mensen gaan nadenken over hun real-life sociale leven en hun vrienden gaan “porren” om samen iets te ondernemen in plaats van samen op facebook te gaan hangen.

Het liefst zou ik mijn hele facebookpagina willen verwijderen, en rituele verbranding zou helemaal mooi zijn, indien mogelijk. Dan zou ik niet alleen een fit duracell konijn zijn, maar ook nog eens een fit duracell konijn met zonder vierkante ogen. Het leven heeft ons genoeg te bieden en met één druk op de verwijder ping-facebook-en-alle-andere-social-zooi-knop zou een bezoek aan de psycholoog of een antidepressiva kuur voor velen overbodig zijn.

Follow

Reageer