Het doorbreken van de wij-zij patronen in de Amsterdamse wijken!

25 november 2012

Veel Amsterdamse wijken kampen met overlast en criminaliteitsproblemen die niet alleen de leefbaarheid maar ook het gevoel van veiligheid in de wijken aantasten. De welbekende achterstandwijken of beter gezegd de pracht en krachtwijken van onze wereldstad hebben alle soorten ambtenaren wel over de vloer gehad. De één bedenkt een effectievere aanpak dan de ander, maar een goede samenwerking met andere ambtenaren is nog altijd ver te zoeken en door de bureaucratische aanpak vaak niet eens mogelijk. Hoewel de politiek alles uit de kast heeft gehaald om de problemen te verhelpen is het haar nog niet gelukt om de zorgen en angst van de buurtbewoners weg te nemen en dat is duidelijk terug te vinden in de resultaten van de veiligheidsmonitor van gemeente Amsterdam.

De kern van de problemen ziet hem niet in de instrumenten zoals beleid, politieke visies en methodieken maar in de oorsprong van alle wijkproblematieken; de buurtbewoners zelf. In de afgelopen jaren hebben diverse buurtbewoners hun pleinen en portieken weggegeven aan de jeugd die voor veel overlast kan zorgen. Er lijkt nauwelijks een mogelijkheid tot een normaal gesprek met deze jongeren te zijn. Dat heeft een tweetal bewoners wel gemerkt toen zij de jongeren aanspraken op hun overlast bezorgende gedrag. De kloof tussen deze buurtbewoners en hangjongeren die voor overlast zorgen is enorm, het lijkt alsof zij in twee verschillende werelden leven. Wat de een wenselijk acht is voor de ander verwerpelijk. De sfeer in de wijken van Amsterdam Oost is een voorbeeld waar juist buurtbewoners zelf het verschil kunnen maken. Alleen zij kunnen hun pleinen en portieken heroveren, aan professionals en politici de taak om de buurtbewoners te steunen in het behouden van de goede vrede in deze wijken.

gezamenlijk en met anderen

Zelf geloof ik meer in de buurtbewoners dan in politici en professionals. Die grijpen altijd laat of met de verkeerde instrumenten waardoor vele problematieken verergeren dan verholpen worden. De buurtbewoners daarentegen, hebben de juiste intenties en willen samen (gezamenlijk en met anderen) naar een oplossing zoeken voor het ontstane probleem. Je leest het goed; ‘gezamenlijk en met anderen’: Gezamenlijk met de buurtbewoners en met de andere professionals die onderdeel uitmaken van het probleem. Hoewel ik zelf nooit van problemen maar liever van uitdagingen spreek, is dit voor mij persoonlijk één van de grootste uitdagingen. Het raakt me wanneer een buurvrouw niets durft te zeggen over de overlastgevende jeugd die elke dag voor haar deur hangt, luid praat en rotzooi achterlaat. Ze is ten einde raad, een beroep doen op de politie heeft tot nog toe weinig zin gehad, sterker nog; het politieoptreden heeft de situatie alleen maar erger gemaakt, nu schelden de jongeren haar uit op straat. Dat is iets dat voorheen niet gebeurde. Dit verklaart waarom veel professionals zich met dergelijke problemen geen raad weten.

Zelf zie ik potentie in de daadkrachtigheid van de buurtbewoners die het zat zijn om alleen te wachten totdat de politici en professionals in actie komen. Na een aantal gesprekken met zowel de (actieve) buurtbewoners als jongeren zie ik mogelijkheden om de twee verschillende werelden met elkaar te verenigen. Voorop gesteld dat etnische en culturele verschillen geen verschil uitmaken in het benaderen van jongeren, iets waar velen spanningen van ondervinden. De door de jaren ontstane wij-zij kloof moet juist een motiverende reden zijn om hier gezamenlijk een vuist te vormen om de overlast en intimidatie tegen te gaan. Een aantal jongeren heeft aangegeven om op een ludieke wijze hun buurtbewoners aan te spreken en te groeten. Zij willen met een verwarringoffensief buurtbewoners aan het denken zetten en laten zien dat het wel degelijk mogelijk is om met jongeren in dialoog te gaan. Deze actie juich ik van harte toe en zelf zal ik ook met de jongeren op pad gaan om iedereen te groeten en te spreken over de buurt, veranderingen en vooral van hoe het met de bewoners gaat. Juist dit signaal dat wij als jongeren willen afgeven aan met name de ouderen is een spiraal van veranderingen die wij verder moeten uitrollen over alle wijken van Amsterdam. De verwarring die je hiermee creëert onder de buurtbewoners brengt de negatieve ervaringen met jongeren weer in balans waardoor het aanspreken van overlastgevende jongeren niet meer zo beangstigend is als voorheen. Als buurtbewoners met elkaar spreken komen ze over hun angstige gevoel heen en hier zullen de jongeren zich gegarandeerd bij aansluiten.

”Wij willen met zowel jongeren als ouderen op pad om iedereen aan te spreken en iedereen een luisterend oor te bieden, iedereen die zich wil aansluiten bij deze buurttocht welkom te heten. Dit is het begin van een stevige en daadkrachtige burgerbeweging waarbij de overheid zich kan aansluiten. Wij hopen burgerkracht te verbinden met de macht van de overheid,,

Geplaatst door in de categorie Buurt en burgerschap

Reageer